سازمان مرکزی دانشگاه ولیعصر رفسنجان (عج)

سازمان مرکزی دانشگاه ولیعصر رفسنجان (عج)

زیر بنای سازمان مرکزی دانشگاه ولیعصر رفسنجان : سه هزار و پانصد متر مربع

تعداد طبقه : سه طبقه

محل اجرا : استان کرمان شهرستان رفسنجان

 طراحان معماری : پیمان رزمجو ، بهشاد دادگستر

همکاران سازه : مهدی رزمجو

همکاران تاسیسات مکانیکال : امین تورث

همکاران تاسیسات الکتریکال : انوشه اسراری

سازمان مرکزی دانشگاه ولیعصر رفسنجان در سال ۱۳۸۸ با مساحت ۳۵۰۰ مترمربع با رویکرد معماری ایرانی توسط مهندسین مشاور اروین معماری پارس در سه طبقه و با در نظر گرفتن چارت سازمانی دانشگاه طراحی گردید. در طراحی بنا نورگیر سقف لابی براساس طرح لوگوی دانشگاه طراحی شده است که در ساعات مختلف روز طرح لوگوی دانشگاه را بر سنگ کف لابی منعکس بر سازد.

در طراحی سازمان مرکزی دانشگاه ولیعصر رفسنجان سعی شده تابه اصول معماری ایرانی به تعبیر استاد پیرنیا وفادار بمانیم  . هنر و معماری ایران دارای چند اصل است که به خوبی در نمونه های این هنر نمایان است. این اصول عبارت اند از: مردم واری، پرهیز از بیهودگی، نیارش، خود بسندگی و درونگرایی.

مردم واری. به معنی رعایت تناسب میان ساختمان با اندام های انسان.  برای مثال در و پنجره، تاقچه و پستویی که برای انبار رختخواب بکار می رفته همگی اندازه های مناسب داشتند.

پرهیز از بیهودگی.  در معماری ایران از کار بیهوده و اسراف در ساختمان سازی پرهیز می کردند. در واقع تمام نگارگری ها در ساختمان با دلیل انجام می شده است . برای مثال اگر در اُرسی و پنجره با چوب و یا گچ و شیشه های رنگین گره سازی می کردند برای این استکه در برابر آفتاب تند و گاهی سوزان، پناهی باشد تا چشم را نیازارد.

نیارش. نقش ایستایی، فن ساختمان و ساختمایه(مصالح) شناسی گفته می شود.

خود بسندگی.  معماران ایرانی تلاش می کردند مصالح مورد نیاز خود را از نزدیک ترین جاها بدست آورند. به این دلیل که کار ساخت باشتاب بیشتری انجام می شده و ساختمان با طبیعت سازگارتر می شده است.

درونگرایی. معمولا در سامان دهی فضاهای ساختمان باور های مردم، بسیار کار ساز بوده است. یکی از باورهای مردم ایران ارزش نهادن به زندگی شخصی و حرمت که این امر در معماری ایران را درونگرا ساخته است