اسکله شناور | The Floating Piers

تنها تا 16 روز ، بازدیدگنندگان دریاچه ایسئو  توانستند روی دریاچه راه بروند.

مهندسی قابل توجهی نیاز است تا امکان پیاده روی همزمان ۶۴۰۰۰ نفر بر روی آب فراهم باشد. این دقیقا تکنیک و هنری چالش برانگیزی‌ست که کریستو از پسش برآمده است. اسکله شناور، كاري از كريستو و همسرش جين كلود ، زوج هنرمندي است که پس از ۴۶ سال برنامه ریزی و ۲۲ ماه ساخت به سرانجام رسیده است. این مسیر شناور روی دریاچه ایسئو قرار دارد. این جزیره کوچک میان دریاچه را به دو شهر اطراف دریاچه مرتبط می‌کند.

ایده‌ی این اینستالیشن توسط christo و jeanne-claude دو هنرمند خلاق که شریک زندگی هم بودند در سال ۱۹۷۰ شکل گرفت. با این حال این زوج نمی‌دانستند که کدام رودخانه و یا دریاچه برای پروژه‌ی آن‌ها بهتر خواهد بود. اوایل آن‌ها اسکله‌ای در آرژانتین را مدنظر داشتند. تا سال ۱۹۹۵ ایده‌ی پروژه ذهن این هنرمندان را درگیر کرده بود. سر‌انجام در سال ۲۰۱۴ این هنرمند و تیمش دریاچه‌ی iseo در شمال ایتالیا را به عنوان الهام‌بخش‌ترین محل برای پروژه‌ی خود انتخاب کردند

این اسکله شناور که کاملا بالای سطح آب قرار دارد، به گونه‌ای طراحی شده که همراه با موج‌ دریا تکان می‌خورد. این احساس را ایجاد می‌کند که گویی روی آب راه می‌روی.

بخش قابل توجه این اسکله نارنجی پوش، جذب توجه گردشگران برای پیاده روی بر روی آن است. پیش بینی می‌شود که روزانه حدود ۴۰,۰۰۰ بازدید کننده به شهر سولزانوپا بگذارند. به سبب حجم بالای بازدیدکنندگان و شرایط ناپایدار هوایی، در روز افتتاح اسکله دو نفر به شدت مجروح شدند و به همین دلیل محوطه را خالی کردند. دریاچه ایسئو در ۱۰۰ کیلومتری شرق میلان و ۲۰۰ کیلومتری غرب ونیز قرار دارد. حال دویست هزار مکعب شناور با پوششی نارنجی رنگ بر روی این دریاچه در ایتالیا، اسکله‌ای بی نظیر و مثلثی شکلی را به وجود آورده اند.

روی اسکله از ۱۰۰,۰۰۰ متر مربع پارچه زرد و نارنجی درخشان پوشیده شده است. این اسکله نارنجی رنگ مثلثی است. این اسکله متشکل از دویست هزار مکعب شناور در کنار ساحل ایتالیاست.

اگر بر بالای کوهستانی که دریاچه ایسئو را احاطه می‌کند بایستید. منظره ای هوایی و چشمنواز از اسکله شناور نارنجی‌ با زوایا و پرسپکتیوی متفاوت خواهید دید.

با وجود این اسکله شناور، برای نخستین بار بازدید کنندگان می‌توانند فاصله بین سولزانو و مونته ایسالو و جزیره سن پائولو را پیاده طی کنند.

کریستو که اسکله شناور، نخستین پروژه در مقیاس بزرگ کریستو پس از مرگ همسرش است. کاملا بر اساس کارهای اصلی و هنری وی ساخته شده است. درباره این پروژه می گوید:.

کوهستان های اطراف این دریاچه، پرسپکتیوهایی با دید پرنده از این پل های شناور ارائه می دهند . چشم اندازها و زاویه های قابل توجهی از آن را آشکار می کنند .مانند تمام پروژه هایم دسترسی به اسکله کاملا رایگان است. اگر شرایط آب و هوایی اجازه دهد، در تمام ۲۴ ساعت می‌توانید از اسکله نارنجی پوش استفاده کنید. اسکله هیچگونه بلیت، ورودی اختصاصی، رزرو و همین طور مالکی ندارد و کاملا در اختیار عموم است.

مسیر پیاده روی اسکله شناور

مسیر گردشگری به طول ۳ کیلومتر کاملاً بر روی آب توسعه یافته و به همراه کوه‌های مجاور چشم‌اندازی دید پرنده از یک شبکه‌ی طلائی از گذرگاه‌های داخل و اطراف شهر ارائه می‌دهد. همچنن این پارچه به طول ۱.۵ کیلومتر در پیاده راه‌های sulzano و peschiera maraglio ادامه یافته است. مسیر بر روی دریاچه ایسئو به صورت اسکله‌ای شناور طراحی شده است. عرض مسیر ۱۶ متر، ارتفاع آن ۳۵ سانتی متر است و لبه‌های آن به سمت پایین شیب است. رویه نارنجی رنگ اسکله تا ۲٫۵ کیلومتر درون عابرپیاده شهرهای سولزانو و پسچیرا ماراگلیو ادامه پیدا می‌کند.

به سبب شناور بودن اسکله، هنگام پیاده روی این احساس را دارید که روی آب راه می‌روید یا پشت یک وال بزرگ و آرام. تلاطم نور و آب در کنار یک‌دیگر به گونه‌ایست که رنگ زرد پارچه با سایه‌هایی از قرمز و طلایی به چشم می‌خورد .

این اسکله نیز مانند تمام کارهای کریستو و جین، کاملا بر اساس کار هنری و خلاقانه کریستو ساخته شده است.

مراحل ساخت اسکله شناور

ماریناس، شرکتی که بخش اجرایی ساخت اسکله‌های شناور را به عهده دارد، اسکله‌هایی موقت و شناور تولید می‌کند. خیلی زود کریستو و همکارانش دریافتند که این بهترین روش برای ساخت اسکله است. اما مکعب‌هایی که ماریناس مورد استفاده قرار می‌داد بسیار کوچک و فشرده بودند. پس از جلسه‌ای کریستو و تیم اجرایی به این نتیجه رسیدند که مکعب‌های مخصوص خود را که ۲۰ درصد بزرگ‌تر بودند و قدرت شناور شدن بیش‌تری داشتند را مورد استفاده قرار دهند.

یک شرکت بلغاری مواد اولیه را تأمین کرد. کریستو با هزینه شخصی(مخارج پروژه پل شناور به طور کامل توسط فروش آثار هنری اصلی کریستو تامین شده است.) با ۴ کارخانه متفاوت قرارداد بست تا بتواند ۲۲۰,۰۰۰ مکعب لازم را بسازد.

پس از آن مرحله اتصال و جایگذاری مکعب‌ها بود که آن‌ها را با پیچ‌های بزرگ به یکدیگر متصل می‌کردند. مکعب‌ها دانه به دانه به درون دریاچه برده شده و به قطعه‌های بتنی ۵٫۵ تنی که در کف دریاچه قرار داشتند، متصل می‌شدند. اجرای این مرحله چهار ماه تمام به طول انجامید.

ساخت مکعب‌های اسکله شناور

مرحله بعدی، پوشاندن روی اسکله ابتدا با نمد و سپس با پوشش نارنجی رنگ و فابریکی بود. الیافی که برای پوشش اسکله مورد استفاده قرار گرفت، ضد آب نبود. گاه به سبب خیس بودن موجب سر خوردن برخی بر روی بالا و پایین و دست انداز اسکله می‌شود. البته همین ویژگی زیبایی متغییری به ظاهر اسکله می‌بخشد. در واقع به هنگام خیسی و یا خشکی الیاف، رنگشان بین قرمز تا زرد متفاوت است.

کشیدن نمد 

شاید باورش دشوار باشد که در کم‌تر از دو هفته و پس از مدت 18 ژوئن تا ۳ جولای ۲۰۱۶، دیگر اسکله شناوری وجود نخواهد داشت. طبق برنامه کریستو و همکارانش، تنها ۱۶ روز اسکله شناور وجود خواهد داشت. این برای پروژه‌ای که دو سال ساختش به درازا کشیده شده و ۷۰۰ کارگر در ساختش دخیل بوده‌اند، بسیار عجیب است.

پس از اتمام این دوره ۱۶ روزه، کریستو مکعب‌ها را به یک شرکت بازیافت ایتالیایی و به نصف قیمت خواهد فروخت. احتمالا آنها دست کم به مدت یک سال مکعب‌ها را نگه خواهند داشت اما رویه نارنجی را بازیافت خواهند کرد.

اما پروژه‌هایی این چنین و حاصل افراد هنرمندی مانند کریستو هیچگاه دائمی نخواهد بود و نمی‌توان در مدتی بیش از این بر روی آب راه رفت.

ترجمه و تدوین :

مهندسین مشاور اروین معماری پارس

اردیبهشت 96-پیمان رزمجو

[pvc_stats postid=”” increase=”1″ show_views_today=”0″]

بازدیدها: 53