ساخت ابرسازه 6 کیلومتری بر بستر خشک رودخانه به مثابه ایجاد یک محیط زیست پایدار در اکوسیستمی مشابه رودخانه میباشد. این معمار جوان در پاسخ به این پرسش طرحی بر مبنای ساخت ابرسازه شش کیلومتری اندیشیده است.

 طرح خلاقانه او رودخانه زاینده رود در اصفهان را مورد توجه قرار داده است. این رودخانه به عنوان نمونه ای از طبیعت است. که ناپدید شدن آن ضربه بزرگی به مردم شهر می زند.  این طرح می تواند درمان جای زخم در چشم انداز و ذهن ایرانیان باشد.

طبق طرح پوزپیچ، ابرسازه 6 کیلومتری بر بستر زاینده‌رود قرار می‌گیرد ، که کاربری‌های متفاوتی دارد. در این طرح، سازه‌های نصب شده به سه طبقه تقسیم می‌شوند.

طبقه همکف رودخانه جهت ساخت و توسعه شهر پیش‌بینی شده‌ است . این فضا در طرح وی به عنوان احداث ایستگاه مترو  پیشنهاد شده است. حتی به نظر می‌آید در این طبقه احداث آپارتمان مسکونی نیز پیش‌بینی شده ‌است.

طبقه بالای ‌همکف و در واقع لایه رویی و بیرونی سازه به فضای سبز و ایجاد چشم‌ انداز شهری و هم‌چنین اتصال دو سمت رودخانه به یکدیگر اختصاص دارد.

طبقه زیر همکف این ابرسازه 6 کیلومتری هم می‌تواند ،به پارکینگ عمومی و یا حتی ایجاد راه‌هایی برای دسترسی دو سمت رودخانه به یکدیگر اختصاص پیدا ‌کند.

پوزپیچ در طرح خود، شیوه‌های پیچیده‌ای برای عبور آب پیش‌بینی کرده‌ است. در طول این ابرسازه 6 کیلومتری، مسیرهایی بر روی سطح رویی سازه قرار دارد که جریان آب در آنها صورت می‌گیرد. در صورت بیش‌تر شدن جریان آب، کانال‌های ثانویه‌ای طراحی شده‌اند ، که وارد چرخه شده و آب را از خود عبور می‌دهند. حتی مخازنی نیز تعبیه شده‌اند ، تا در موارد پیک رودخانه، آب‌های سطحی سازه را در خود ذخیره کنند و از سازه خارج کنند.

به ادعای طراح، این طرح کاملاً سازگار با محیط زیست بوده و هیچ‌گونه عوارض زیست‌محیطی‌ای در پی نخواهد داشت. پوزپیچ، لایه‌های رویی و میانی این سازه را طوری طراحی کرده‌ که در فصول مختلف تاثیرات متفاوتی خواهند داشت.

طرح پایان نامه این دانشجوی معماری لهستانی که در سایتArchDaily   و دیگر سایت های تخصصی خارجی و داخلی منتشر شده است.

ترجمه و تدوین : مهندسان مشاور اروین معماری پارس

پیمان رزمجو

Hits: 2275